| |
Het voornaamste doel van deze website is het verstrekken van informatie over de film ‘Verenigde Europese Christendom: genees het schisma nu’ en de promotie ervan. De voornaamste doelstelling van deze film is op zijn beurt bij te dragen tot de hereniging van de orthodoxe en katholieke kerk en de vestiging, of het herstel, van een grotere culturele eenheid en integriteit binnen het christendom, te beginnen met het Europese christendom. De bedoeling van deze film is de christelijke geloofsgemeenschap aan te spreken. Eigenlijk bestaat de film ‘Verenigde Europese Christendom: genees het schisma nu’ uit twee films, in plaats van dat het een film uit twee delen zou zijn: de twee thema’s staan zodanig ver uit elkaar. Eén van de onderwerpen, het Europese christendom, is enorm belangrijk. Het andere onderwerp, de Kerk, is nog veel belangrijker. Verwacht geen gebrek aan schijnbare tegenstrijdigheden voor wat de aanpak betreft van deze twee zaken door de christelijke geloofsgemeenschap.
Het eerste deel, laten we het de eerste film noemen, probeert de theologische, ecclesiologische en andere kwesties te behandelen die betrekking hebben op het Kerkelijk schisma van de vijfde eeuw en meer bepaald het Grote Kerkelijk Schisma, dat naar gewoonte gedateerd wordt op 1054. Het schisma ontvouwde zich tussen de 9e eeuw, het begin van de 13e eeuw en de tijden daarna. Gezien de problemen rond dit schisma, die allemaal rechtstreeks verband houden met onze strijd om de intenties van God voor Zijn Kerk te begrijpen, moet de ernst van de geschillen niet worden onderschat. Aangezien echter alle christenen een gemeenschappelijk begrip hebben van Gods gebod voor een dergelijke eenheid, kunnen de geschillen niet als onoverkomelijk worden opgevat. Dit komt in het bijzonder aan bod in de Heilige Schrift, te vinden op deze site.
Zowel de huidige werkelijkheid als de geschriften van vooraanstaande denkers over deze thematiek, de dialogen tussen hoge Kerkleiders en hun programma's, allen suggereren zij dat een hereniging mogelijk is tussen de Kerken van de Traditie, de Kerken die de Sacramenten hebben bewaard – voornamelijk dat van de Eucharistie –, de Apostolische Opvolging en een geldig gewijd priesterschap. Dit zijn, in oplopende volgorde wat het aantal leden van de geloofsgemeenschap betreft, (1) de Oriëntaals-orthodoxe Kerken, (2) de Orthodoxe Kerken, die in volle communie zijn met de Oecumenische Patriarch van Constantinopel en (3) de Katholieke Kerk. Aan deze gezamenlijk overeengekomen lijst zou de auteur van deze film nog een vierde groep willen toevoegen. Terwijl de officiële relaties van zowel de Orthodoxe Kerken als de Katholieke Kerk met de Kerken in deze groep zo goed als niet bestaan, hun bestaan wordt eerder genegeerd, kan de vierde groep als volgt worden bepaald: de Orthodoxe Kerken van de Byzantijnse-Slavische liturgische traditie die niet in volle communie zijn met de Oecumenische Patriarch van Constantinopel. De Oekraïens-orthodoxe Kerk met het patriarchaat van Kiev is de meest talrijke van het grote aantal kerken dat is verwikkeld in deze ecclesiologische puinhoop.
Hoe belangrijk Protestanten ook niet mogen zijn voor het christendom, toch maken de opkomst van het Protestantisme en de talloze delingen binnen de Westerse Kerk, die (op enkele kleine uitzonderingen na) plaatsvonden vanaf de 16e eeuw, geen deel uit van deze eerste film. Ze maken echter een belangrijk deel uit van het verhaal dat wordt verteld in de "tweede" film.
De tweede film nodigt de kijker uit tot een culturele introspectie over de kosten van de Christelijke verdeeldheid. Hij bestaat hoofdzakelijk uit een aantal onderzoeken naar de kosten van het schisma. Tevens nodigt hij de kijker uit tot een zekere geïnformeerde speculatie over wat het christendom te wachten staat, in de eerste plaats over wat het Europese christendom kan verwachten mocht de christelijke verdeeldheid blijven duren. Wat denkt u van wat er wordt gedaan? Gaan we de goede richting uit?
Uiteindelijk zal de geloofsgemeenschap bepalen of deze kerkelijke eenheid er komt of niet. De rollen van de Kerkelijke leiders zijn bepaald. Ze zijn niet klaar voor de ondertekening van een gezamenlijke verklaring, een Apostolische Grondwet of andere documenten die de Communie en de eenheid herstellen. Zelfs als ze dat zouden doen zou een dergelijke verklaring zonder de steun van de christelijke geloofsgemeenschap op een mislukking uitlopen, zoals het geval was in 1439... en de grootste kerk van het christendom een moskee werd.
|
|
| |
"Scheiding is openlijk in strijd met de wil van Christus, is een struikelblok voor deze wereld en brengt schade toe aan de meest heilige zaak, het verkondigen van de Blijde Boodschap aan elk schepsel... Geloven in Christus betekent eenheid verlangen; eenheid verlangen betekent de Kerk verlangen; de Kerk verlangen betekent de gemeenschap van genadete verlangen, die overeenkomt met het plan van de Vader van alle eeuwigheid. Dat is de betekenis van Christus’ gebed: 'Ut unum sint'. "
Johannes Paulus II in zijn gelijknamige encycliek uit 1995
"De muren die ons scheiden leiden niet naar de hemel."
Metropoliet Platon van Kiev |
|
|
